ΠΡΟΛΟΘΕΡΑΠΕΙΑ
Προλοθεραπεία, που ονομάζεται επίσης θεραπεία ανάπλασης, είναι θεραπεία που βασίζεται σε ενέσεις για να αντιμετωπίσει μυοσκελετικά προβλήματα. Ο όρος ξεκίνησε στον GS Hackett MD που χρησιμοποιούσε την προλοθεραπεία από 1930 αλλά το 1956 δημοσίευσε έρευνα με τίτλο «Η αποκατάσταση μίας ελλιπούς δομής με την πυροδότηση δημιουργίας νέων κυττάρων.
Ο όρος βασίζεται στο λατινικό proli που σημαίνει αναπαραγωγή, παραγωγή νέων κυττάρων γρήγορα. Η θεραπεία στηρίζεται σε σημαντικό αριθμό μηχανισμών που ακόμα διερευνώνται.
Η αντίληψη της πρόκλησης ερεθισμού ή κάκωση με στόχο να διεγείρει την επούλωση έχει αναφερθεί από τα χρόνια των Ρωμαίων που έβαζαν καυτές βελόνες στους ώμους των μονομάχων. Η προλοθεραπεία ξεκίνησε από το 1930 για αντιμετώπιση της χαλαρότητας των συνδέσμων . Ο Hackett, το 1955 συναντήθηκε με τον Gustav Anders Hemwall στη συνάντηση του Αμερικάνικου Ιατρικού Συλλόγου (American Medical Association) και έκτοτε άρχισε να εφαρμόζει και ο δεύτερο την προλοθεραπεία.
Υπάρχει έρευνα ανασκοπική του 2015 που προτείνει την προλοθεραπεία για τενοντίτιδα του Αχίλλειου τένοντα, την οστεοαρθρίτιδα του γόνατος, την επικονδυλίτιδα, την πελματιαία απονευρωσίτιδα και την τενοντίτιδα του 4κεφάλου (Osgood Schlatter disease) Επίσης δύο άλλες έρευνες το 2016 την προτείνουν για αντιμετώπιση χαμηλού οσφυϊκού πόνου, άλγος ιερολαγονίου και τενοντίτιδα του στροφικού πετάλου του ώμου Σε μία ανασκοπική μελέτη στις ιατρικές ηλεκτρονικές βάσεις δεδομένων με αναζήτηση από το 1980 έως το 2016 βρέθηκαν δημοσιευμένες 469 έρευνες πάνω στην δράση της προλοθεραπείας σε τένοντες αρθρώσεις και συνδέσμους. Διπλές τυφλές μελέτες ήταν 48 και πάνω σε βασική έρευνα ήταν 33 και σε κλινική έρευνα 15.
Η προλοθεραπεία έχει διαφορά από τις άλλες θεραπείες;
Η προλοθεραπεία στηρίζεται στην κλινική εξέταση των αρθρώσεων αλλά η φιλοσοφία της είναι ότι οι σύνδεσμοι αποτελούν το βασικό στοιχείο που βοηθά στην ελαστικότητα της κίνησης. Οι σύνδεσμοι λοιπόν πρέπει να έχουν την ακεραιότητα και την συνολική τους συνοχή ώστε να στηρίζουν το ανθρώπινο σώμα σε όλες τις κινήσεις και τις δραστηριότητές του. Ο όρος bio-tensengrity αναφέρεται σε μία δομική ακεραιότητα σε ένα τρισδιάστατο σύστημα μεμονωμένων εξαρτημάτων σε ένα δίκτυο συνεχούς δύναμης – τάσης, με τέτοιο τρόπο που τα μέλη (συνήθως ράβδοι) να μην έρχονται σε επαφή μεταξύ τους ενώ προεντεταμένα τεντωμένα μέλη, (μύες ή καλώδια) να οριοθετούν το σύστημα χωρικά . Ο όρος επινοήθηκε από τον Buckminster Fuller στη δεκαετία του 1960 ως ένα λιμάνι της «τρισδιάστατης ακεραιότητας».
Η κλινική εξέταση είναι παρόμοια με όλων των ιατρών που εξετάζουν μυοσκελετικά προβλήματα. Ακολουθούμε την ίδια μεθοδολογία και ελέγχουμε τον τρόπο κίνησης, τους επώδυνους περιορισμούς, δυσμορφίες και αδυναμίες μυών. Οι ιατροί που κάνουν προλοθεραπεία έχουμε εκπαιδευτεί να αναγνωρίζουμε τις αστάθειες και τα προβλήματα των συνδέσμων και των αρθρώσεων. Η αυτή εξέταση προσδιορίζει τα σημεία που θα γίνει η θεραπεία.
Μετά τη θεραπεία ξεκινά η μετανάστευση κυττάρων στο σημείο που θα προκαλέσουν φλεγμονή για να ξεκινήσουν την επούλωση. Σε αυτό το διάστημα ο ασθενής δεν πρέπει να πάρει αντιφλεγμονώδη παρά μόνο παυσίπονα και να βάλει ζεστό πάνω στα σημεία της θεραπείας ώστε να αυξηθεί η αιμάτωση και να ξεκινήσει γρηγορότερα η επούλωση. Μετά το αρχικό διάστημα ο ασθενής βελτιώνεται και ο πόνος σταθεροποιείται. Στη συνέχεια θα πρέπει να περάσει κάποιο χρονικό διάστημα ώστε η θεραπεία να ολοκληρώσει το έργο της.
Σχεδιασμός της θεραπείας
Ακολουθώντας τις αρχές της ακεραιότητας της τάσης και της λειτουργίας του ανθρώπινου σώματος θα πρέπει να βρεθεί το αρχικό πρόβλημα που ξεκίνησε τον πόνο. Αυτό μπορεί να είναι αστάθεια κάποιας άρθρωσης, που μπορεί να μην έχει πόνο, ή να είχε στο παρελθόν. Αυτή η αστάθεια της άρθρωσης δημιουργεί πρόβλημα και πόνο σε ιστούς που την στηρίζουν ή στηρίζονται σε αυτή.
Ας πάρουμε ένα παράδειγμα. Αν θεωρήσουμε ότι έχουμε αρθρίτιδα στο ισχίο και περιορίζει την κινητικότητα του. Ο ασθενής κάνει τις προσαρμογές του και δεν χρησιμοποιεί το ισχίο αρκετά (γιατί πονά). Καταλήγει λοιπόν το ισχίο να είναι αρκετά σφικτό. Η συγκεκριμένη άρθρωση δεν εμφανίζει πόνο παρά μόνο δυσκολία να κινηθεί σε συγκεκριμένες θέσεις. Μπορεί όμως να εμφανιστεί πόνος στο γόνατο ή στην ποδοκνημική καθώς η στήριξη του βάρους ξεκινά από την ποδοκνημική περνά από το γόνατο και καταλήγει στο ισχίο. Όταν λοιπόν η ακολουθία δεν είναι ομοιόμορφη από κάποια σφικτή άρθρωση δημιουργούνται συνθήκες για πρόκληση αστάθειας στην προηγούμενη ή στην επόμενη. Βλέπουμε λοιπόν ότι εξαιτίας της συνολικής ακεραιότητα της ακολουθίας της τάσης (tensegrity) μία σφικτή άρθρωση θα προκαλέσει αστάθεια σε άλλη και αυτή με τη σειρά της θα πυροδοτήσει μυϊκά σημεία πόνου στους γύρο μύες. Με αυτόν τον τρόπο ο ασθενής τροποποιεί τον τρόπο που βαδίζει ή κινείται και καταλήγει να επιδεινώνει την κατάσταση.
Αντενδείξεις
Αντενδείξεις μπορεί να είναι παρουσία πύου, διαταραχές πήξης, γνωστή αλλεργία σε στοιχείο της θεραπείας, ενεργές λοιμώξεις, σηπτική αρθρίτιδα. Σχετικές αντενδείξεις είναι η χορήγηση αντιπηκτικών φαρμάκων, κάταγμα και αρθρίτιδα ουρικού οξέος (ποδάγρα).
Παρενέργειες
Ήπιες παρενέργειες εμφανίζονται όπως πόνος και ερεθισμός στο σημείο της έγχυσης μέχρι και 72 ώρες μετά, μούδιασμα στο σημείο ή ήπιο αιμάτωμα. Ο ασθενής μπορεί να λάβει παυσίπονα αλλά όχι αντιφλεγμωνώδη καθώς λειτουργούν αντίθετα με την φλεγμονή που προκαλεί η θεραπεία . Παράλληλα μπορεί να παρουσιαστούν όλες οι παρενέργειες που μπορεί να προκληθούν με τη χρήση βελόνας (πνευμοθώρακας, κάκωση του δίσκου, που όμως είναι αρκετά σπάνιες.
1.Rabago, D; Nourani, B Prolotherapy for Osteoarthritis and Tendinopathy: a Descriptive Review. Current Rheumatology Reports. 19 (6): 34. 2017 2.Hackett, GS. Ligament and tendon relaxation treated by prolotherapy. Springfield, IL: Charles C. Thomas.1956
3.Reeves, KD; Sit, RWS; Rabago, D Dextrose Prolotherapy: A narrative review of basic science and clinical research, and best treatment recommendations. Physical Medicine & Rehabilitation Clinics of North America. 27 (4): 783–823 2016
4.Hackett GS, Hemwall GA, Montgomery GA. Ligament and tendon relaxation treated by prolotherapy. Oak Park (IL): Gustav A. Hemwall; 1993. 5.Covey, CJ; Prolotherapy: Can it help your patient?. Journal of Family Practice. 64 (12): 763–768.2015.
6.Hauser, RA A Systematic Review of Dextrose Prolotherapy for Chronic Musculoskeletal Pain . Clinical Medicine Insights. Arthritis and Musculoskeletal Disorders. 9 (4): 783–823. 2016
7.DeChellis DM, Cortazzo MH. Regenerative medicine in the field of pain medicine: prolotherapy, platelet-rich plasma, and stem cell therapy-theory and evidence. Tech Reg Anesth Pain Manag 2011;15:74–80.
8.Judson, Christopher H.; Wolf, Jennifer Moriatis Lateral Epicondylitis. Orthopedic Clinics of North America. 44 (4): 615–23 2013
9.Gómez-Jáuregui, V (2010). Tensegrity Structures and their Application to Architecture. Servicio de Publicaciones Universidad de Cantabria. p. 19. ISBN 978-8481025750.
10.Swanson, RL (2013). “Biotensegrity: a unifying theory of biological architecture with applications to osteopathic practice, education, and research-a review and analysis”. The Journal of the American Osteopathic Association. 113 (1): 34–52.
11.Distel, Laura M.; Best, Thomas M. Prolotherapy: A Clinical Review of Its Role in Treating Chronic Musculoskeletal Pain. PM&R. 3 (6): S78–81. 2011
BIBLIOGRAPHY
